Van alle grondstoffen die voor diervoeder worden gebruikt, is het overgrote deel niet geschikt voor menselijke consumptie. Bij het produceren van voedsel ontstaan daarnaast co-producten, die worden verwerkt tot diervoeder. Een voorbeeld hiervan is wei, een reststroom bij het maken van kaas. Dit product wordt al jarenlang toegepast in kalvervoeders. Door verbeterde productieprocessen worden dit soort reststromen echter steeds vaker geschikt geacht voor humane consumptie en vinden deze grondstoffen hun weg naar de foodmarkt. Dit stimuleert diervoederproducenten zoals de VanDrie Group onderzoek te doen naar alternatieve reststromen die gebruikt kunnen worden.
“Niet iedereen zal het beamen”, begint Wiebe Mulder, “maar onderzoek naar alternatieve grondstoffen is best spannend.” Zijn passie voor onderzoek en ontwikkeling straalt van Wiebe’s gezicht af. Hij vervolgt: “Zo eenvoudig is het namelijk niet. We stellen hele strenge eisen aan grondstoffen. Op gebied van voedselveiligheid moet het kloppen, maar tegelijkertijd moet een bepaalde grondstof ook matchen met de andere grondstoffen in het voederpakket.” Alternatieve eiwitrijke reststromen zijn vaak niet direct geschikt voor toepassing in diervoeder. “De oplosbaarheid in diervoeders is niet altijd even goed, ook is niet iedere eiwitbron even goed op te nemen door kalveren: door een lagere verteerbaarheid wordt voeder minder efficiënt.” Dit heeft weer gevolgen voor de ontwikkeling van een kalf en leidt tot verslechterde duurzaamheidsprestaties.
De VanDrie Group wil daarom onderzoek blijven doen naar alternatieve grondstoffen en hoe deze sneller beschikbaar kunnen komen voor toepassing in diervoeder. “We zijn onlangs een publiek-privaat onderzoek gestart samen met het Protein Competence Center (PCC), NIZO Food Research, Hanze Hogeschool, Hogeschool Van Hall Larenstein, Wageningen University & Research, Mars Petcare en Duynie Group.”
Mooi toch dat je met onderzoek je bijdrage kunt leveren aan het verduurzamen van de diervoedersector. - Wiebe Mulder
De onderzoekers van dit consortium gaan komende twee jaar strategieën ontwikkelen om de verteerbaarheid van eiwit in eiwithoudende plantaardige grondstofstromen te verbeteren. De oplossing zit hem in een kleine bewerkingsstap van de grondstoffen. Er worden meerdere technieken onderzocht zoals het gebruik van enzymen, extrusie en milde mechanische kracht. Vanuit de deelnemende partijen is besloten alleen te kijken naar zogenaamde ‘milde processen’ die weinig energie kosten. “Het is niet duurzaam om de grondstoffen met veel energie te bewerken. De milieuwinst die we zouden realiseren door reststromen beter te benutten, wordt dan tenietgedaan door een hoog energieverbruik.” Duurzaamheid en onderzoek brengen altijd dilemma’s en keuzes met zich mee, geven we Wiebe aan. “Zeker”, geeft hij ons terug, “maar ook vaak hele mooie resultaten.”
“Uiteindelijk is het doel van dit onderzoek veel groter dan slechts het bereiken van een betere opname van eiwit uit plantaardige alternatieve grondstoffen door dieren. Het gaat namelijk over het bereiken van een betere stikstofefficiëntie en een lagere koolstofvoetafdruk.” We knikken hard ‘ja’ als Wiebe zegt: “Mooi toch dat je met onderzoek je bijdrage kunt leveren aan het verduurzamen van de diervoedersector. Zo werken we samen met partners aan het doel om in 2050 alle rest- en zijstromen in het Nederlandse diervoedersector volledig en efficiënt tot waarde te laten komen.”